Een epidemiologische en farmacologische benadering van het Gilles de la Tourette syndroom
Het Gilles de la Tourette syndroom is een chronische neurologische afwijking die gekarakteriseerd wordt door verschillende motorische en vocale ‘tics’. Dit uit zich in het maken van herhaalde en onvrijwillige bewegingen en geluiden. Lange tijd werd het syndroom van Gilles de la Tourette beschouwd als een zeldzame aandoening, maar recente epidemiologische studies tonen aan dat de actuele prevalentie van het Gilles de la Tourette syndroom in de schoolgaande populatie rond 1% is en een breed spectrum van klinische verschijningsvormen omvat. Bovendien kunnen de symptomen van het syndroom van Gilles de la Tourette een significante impact hebben op de levenskwaliteit van patiënten. Zo kunnen zowel de ‘tics’ als de geassocieerde gedragsproblemen, zoals obsessief-compulsief gedrag, concentratieproblemen en hyperactiviteit, het dagelijks functioneren ernstig verstoren wat farmacologische interventies noodzakelijk maakt. Verschillende factoren bemoeilijken echter het voorschrijven van geneesmiddelen voor het controleren van de ‘tics’. Enerzijds zijn er de neveneffecten van de voor te schrijven geneesmiddelen, anderzijds moet ook rekening gehouden worden met specifieke eigenschappen van de patiënten zoals de leeftijd en het voorkomen van co-morbiditeit. In dit licht werden recent de Europese richtlijnen voor de farmacologische behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette gepubliceerd waarin een kritische analyse werd opgenomen van de literatuur met betrekking tot de veiligheid en de effectiviteit van zowel de traditioneel voorgeschreven producten als van nieuwere geneesmiddelen.
De behandelingsrespons is tot op zekere hoogte variabel, maar een aantal geneesmiddelen hebben zeker hun nut bewezen in de eerstelijnsbehandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette. Daarnaast tonen recente studies aan dat, naast farmacologische ingrepen, ook gedragstherapie (bv. training om bepaalde gewoontes terug te draaien) en chirurgische ingrepen (bv. ‘deep brain stimulation’) een rol kunnen spelen in de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette.
Referentie
Cavanna AE, et al. Gilles de la Tourette syndrome: epidemiological and pharmacological approach. Presented at MDPD 2012, abstract #303.
