preheader
header

TOWER fase III-studie: teriflunomide 14 mg per dag verlaagt significant de 'Annualized Relapse Rate' en invaliditeitsprogressie bij RR-MS

Teriflunomide, een oraal gegeven immunomodulerende therapie die in klinische ontwikkeling is voor relapsing-remitting Multiple Sclerose (RR-MS), blijkt in een dosering van 14 mg per dag de 'Annualized Relapse Rate' (ARR) en de invaliditeitsprogressie significant te kunnen verlagen en een mild bijwerkingenprofiel te hebben, een resultaat dat eerdere uitkomsten van de eerste grote fase III-studie met het middel, de TEMSO-studie, verder bevestigde. Teriflunomide is een selectieve en reversibele remmer van het enzym dihydro-orotaat dehydrogenase, een sleutelenzym in de ‘de novo’ pyrimidine-synthese. Hierdoor wordt de expansie van gestimuleerde T- en B-cellen die verantwoordelijk zijn voor het schadelijke ontstekingsproces bij MS, gelimiteerd.

Uit de eerste fase III-studie met teriflunomide, de TEMSO studie, bleek teriflunomide 14 mg significant de ARR en het risico van invaliditeitsprogressie te verlagen (ARR: 31,5% vs placebo (pbo), respectievelijk 29,8% vs pbo). De 7 mg dosering reduceerde significant de ARR (31.2% vs pbo).

Tijdens de ECTRIMS 2012 presenteerde Professor Kappos de resultaten van de TOWER-studie (NCT00751881), de tweede omvangrijke fase III-studie met teriflunomide.

De TOWER-studie was een dubbelblinde, parallelle groep studie bij 18-55 jarige patienten met RR-MS met een EDSS-score van kleiner of gelijk aan 5,5 en meer dan één of meer dan twee terugvallen in de laatste 12 of 24 maanden voor randomisatie.
De studie had drie armen: een arm waarin patiënten eenmaaldaags oraal 7 mg teriflunomide kregen, een tweede arm waarin patiënten eenmaaldaags oraal 14 mg teriflunomide kregen, en een derde arm waarin patiënten eenmaaldaags placebo ontvingen.
De behandelperiode varieerde, met een eindpunt na 48 weken behandelen na randomisatie van de laatste patient. Het primaire eindpunt was de ARR, het belangrijkste secundaire eindpunt was de 12-weken invaliditeitsprogressie. Veiligheidsevaluaties omvatten behandelingsgerelateerde bijwerkingen (TEAE’s), laboratoriumwaarden en vitale tekenen.

In totaal werden 1.169 patiënten gerandomiseerd. De populatiekarakteristieken waren vergelijkbaar in alle armen. De gemiddelde behandelduur bedroeg 18 maanden. De patiënten die behandeld werden met de hoge dosering ervaarden een reductie van 36.3% in ARR (p<0.0001 vs pbo) en een reductie van 31.5% van het 12-weekse risico van invaliditeitsprogressie (p=0.0442 vs pbo). De patiënten die de lagere dosering van 7 mg kregen, ondervonden 22.3% reductie van hun ARR (p=0.02 vs pbo). Deze dosering had echter geen significant effect op de invaliditeitsprogressie.

De meest gemelde TEAE’s met teriflunomide (waarmee meer bijwerkingen voorkwamen dan met placebo) waren hoofdpijn, ALT verhoging, dunner worden van het haar, diarree, misselijkheid en neutropenie. Er vielen vier doden (met placebo: respiratoire infectie; met teriflunomide: een auto-ongeluk, suicide, sepsis).
De onderzoekers concluderen uit de resultaten van deze studie dat teriflunomide significant de ARR reduceert en in de hoogste dosering significant de progressie van invaliditeit verlaagt. Er zijn momenteel nog geen studies beschikbaar die onderzoek deden naar de maximaal toepasbare dosering van teriflunomide bij MS, aldus Kappos.
De beide doseringen werden goed getolereerd en hadden een vergelijkbaar en hanteerbaar gunstig bijwerkingenprofiel. Uit een poster die eveneens tijdens de ECTRIMS 2012 werd gepresenteerd blijkt ook dat teriflunomide niet leidde tot functionele of structurele afwijkingen bij pasgeborenen, ondanks dat vrouwen in de studies contraceptie gebruikten en de babies prenataal gedurende een bepaalde periode blootgesteld waren geweest aan teriflunomide (zie poster 737).2
“Deze resultaten bevestigen de eerdere positieve resultaten van de TEMS- studie en de potentiële waarde van 14 mg teriflunomide in de behandeling van patiënten met RR,” besloot Kappos zijn lezing.

Referentie

1. Kappos L, Comi G, Confavreux C, Freedman MS et al. The efficacy and safety of teriflunomide in patients with relapsing MS: results from TOWER, a phase III, placebo-controlled study. ECTRIMS 2012, Lyon, Frankrijk. Abstract 153.
2. Kieseier B, Benamor M, Benzerdjeb H. Pregnancy outcomes from the teriflunomide clinical development programme: retrospective analysis of the teriflunomide clinical trial database. ECTRIMS 2012, Lyon, Frankrijk. Poster 737.

 

 

Spreker Ludwig Kappos

 kappos

Ludwig Kappos, MD, PhD,
Professor of Neurology, University Hospital Basel, Bazel, Zwitserland


Zie: Keyslides

Naar boven